ستاره دریایی در بستر آب های سراسر دنیا و به خصوص در آب های گرم هندوستان و اقیانوس آرام یافت می شوند. ظاهر ستاره های دریایی همانند ستاره است. آن ها ماهی نیستند ، سر و مغز هم ندارند. ستاره های دریایی دارای پنج بازو یا بیشتر ، بخش مرکزی بدن و یک دهان می باشند.
هر ستاره دریایی صدها مکنده ای قدرتمند با نام پاهای لوله ای دارد که اگر وارونه شود ، با استفاده از این پاها خواهد توانست به حالت اول خود باز گردد.
حدود 1500 گونه ستاره دریایی در اقیانوس های سراسر دنیا وجود دارد. تعداد زیادی از آن ها رنگهای روشن دارند.
بعضی از ستاره های دریایی بازوهای زیادی دارند.
اگر ستاره دریایی یکی از بازوهای خود را از دست دهد ، بازوی دیگری به جایگزین آن خواهد شد.
ستاره های دریایی از صدف تغذیه می کنند. برای این کار با مکندههای قدرتمند خود دو قطعه صدف را باز نموده و سپس معده خود را از طریق دهان به بیرون می راند که بر روی پیکر صدف می اندازد.
ستاره دریایی خاردار از مرجان ها تغذیه می نمایند که به همین علت می تواند صدمه های سختی را به صخره های مرجانی وارد کند.
ستاره دریایی نسبت به تغییر روشنایی عکس العمل نشان می دهد ، نقاط حساس به نور در انتهای بازوهای آن ها قرار دارد.
بعضی از ستاره های دریایی در سال بیش از یک میلیون تخم می گذارند. قطر بدن ستاره های دریایی بین ۱۲ الی ۲۴ سانتی متر است که بستگی دارد متعلق به کدام گونه باشند. ستاره های دریایی معمولا به رنگ زرد مایل به خرمایی می باشند ، ولی به رنگ های دیگر همانند سبز ، قرمز ، نارنجی و آبی هم مشاهده می شوند. جهت مطالعه مقاله ، کدام حیوان مغز ندارد ، با سایت دانشجو همراه باشید.
دستگاه گردش آب ، از طریق برخی مجاری سلولی پر از آب دریا عمل می نماید که در حرکت و تغذیه آن ها نقش بسزایی دارد. این دستگاه توسط صفحه ای آبکش مانند که در سطح فوقانی بدن و نزدیک زاویه میان دو بازو واقع شده ، با آب اطراف در ارتباط خواهد بود.
یک مجرای مخصوص ، آب را از صفحه آبکشی به یک مجرای حلقوی در داخل بدن انتقال می دهد و از این مجرا هم تعداد پنج مجرای شعاعی خارج خواهد شد که هر کدام به درون یک بازو می روند.
پاهای لوله ای با دریافت آب از طریق مجراها، خواهند توانست به عنوان پاهای حرکتی به کار گرفته شوند. همین پاها زمانی که بر سطحی جامد فشرده شوند ، همانند بادکش عمل می نمایند که می تواند فشاری یکنواخت و همچنین مداوم را بر صدف دو کفه ای ها وارد آورد و بعد از خسته شدن جانور ، دو کفه آن را از هم بگشاید.
وجود ستاره دریایی در محل های پرورش صدف های خوراکی ، مضر می باشد. پاهای لوله ای موجود در طول هر بازو ، به صورتی ردیف شده اند که حاشیه شیار آمبولاکرال را بر می گیرند. این شیارها به دهانی که در مرکز سطح زیرین واقع گردیده ، منتهی خواهند شد.
دهان از طریق یک مری کوتاه ، به معدهای بزرگ مرتبط است که می تواند از دهان خارج شده و به بافت های نرم صدف برسد. ذرات غذایی و همچنین غذاهای مایع از مسیر روده ای کوتاه گذر می کنند و پس از آن به جفت غدد بزرگ گوارشی خواهند رسید که هر جفت از آن ها بیشتر فضای خالی درون یک بازو را اشغال می نمایند.
گوارش ستاره ماهی در یک شکم کیسه مانند واقع در مرکز بدن این ماهی انجام می گردد که از بدن ارگانیسم بیرون رفته و غذا را در بر می گیرد.
برخی از گونه ها تحمل بالای سیستم های آوندی آبی خود جهت باز نمودن صدف نرم تنان و تزریق شکم خود به داخل این صدف ها استفاده می نمایند. دستگاه گوارش به یک سوراخ دفعی کوچک در مرکز سطح فوقانی ختم می گردد.
یک حلقه عصبی در دور مری را فرامی گیرد که به مجرای حلقوی نزدیک می باشد.
از این حلقه عصب شعاعی منشعب می شوند و به درون بازوها می روند. این اعصاب در انتهای شیارهای آمبولاکرال قرار گرفته اند و در نوک هر بازو ، به یک کله چشمی منتهی می شوند.
با توجه به گونه ستاره دریایی ، پوست آن ممکن است که حالت چرمی و یا کمی تیغ دار باشد. این جانداران پوشش سختی بر روی قسمت بالایی بدن خود دارند که از کلسیم کربنات درست شده و برآمدگیهایی بر روی سطح خود دارد. این برآمدگی ها جهت حفاظت از حیوان در برابر شکارچیانی همانند پرندگان و ماهی ها استفاده می گردد.
ستاره های دریایی دارای پنج جفت اندام جنسی می باشند که هر جفت درون یک بازو واقع گردیده است. در بیشتر موارد ، عمل لقاح در درون آب دریا صورت می گیرد که حاصل رشد تخم ، ایجاد کرمکی شناگر و آزاد به نام بی پیناریا خواهد بود. این کرمک (لارو) سرانجام مراحل دگردیسی بسیار پیچیده ای را طی می نماید و مبدل به موجود بالغ جوانی با تقارن شعاعی ثانویه خواهد شد
چنین الگوی رشدی را معمولا در سایر خارپوستان هم می توان مشاهده نمود ، ولی کرمک آن ها در ظاهر اندکی با یکدیگر تفاوت دارند و نام های مختلفی را به خود خواهند گرفت.