مدت زمان مصرف آمیودارون باید توسط پزشک شما مشخص شود چرا که این قرص از آن دسته قرص هایی است که اگر طولانی مدت مصرف شود ممکن است عوارض شدیدی را در پی داشته باشد. با طولانی شدن مدت مصرف این دارو دوره تحریک ناپذیری مواثر دهلیز ها و بطن ها، گره های دهلیزی و بطنی فعالیت خود را به صورت سینوسی کاهش می دهند. همچنین آمیودارون گیرنده های بتا و آدرنرژیک را مسدود می کند. با مصرف طولانی آمیودارون ممکن است عوارضی از جمله گشاد شدن عروق کرونر و همچنین گشاد شدن عروق محیطی را تجربه کنید، به این علت است که با آنکه داروی آمیودارون تاثیرات بسیار مثبتی دارد و از بهترین دارو های ضد آریتمی می باشد اما مصرف آن بسیار محدود است.
پروتکل آمیودارون می تواند موجب بروز اختلال در عملکرد کبد و تیروئید شود از این رو آزمون عملکرد کبد و تیروئید در زمان مصرف بسیار واجب و ضروری می باشد. هورمون هایی که برای آزمایش تیروئید با اهمیت هستند سه هورمون تیروکسین، تری یدوتیرونین و تیروتروپین می باشند. اگر در زمان مصرف این دارو دچار تنگی نفس و سرفه های مکرر شدید احتمال وجود پنومونی نیز وجود دارد. مدت زمان مصرف آمیودارون برای هر بیمار باید به صورت جداگانه با توجه به یکسری پارامتر ها اندازه گیری شود. همچنین مصرف آمیودارون برای افرادی که از بیماری های زیر رنج می برند می تواند خطرناک باشد :
همانطور که پیش تر هم به شما گفته ایم عوارض جانبی مصرف آمیودارون می تواند بسیار زیاد باشد. در این قسمت به این عوارض می پردازیم : احساس طعم فلز در دهان، حساسیت بیش از حد پوست در مقابل نور آفتاب از عوارض آمیودارون می باشد، همچنین مصرف این دارو ممکن است موجب تهوع، مشکلات بینایی، سردرد، آسیب های کبدی و ریوی، تنگی نفس، ضعف اعصاب، کاهش وزن، لرزش، کابوس، بی نظمی حرکات عضلانی، افزایش فشار داخل جمجمه، کاهش پلاکت خون، افزایش زمان پروترومبین، اسپاسم برونش و آپنه از عوارض شایع این بیماری می باشد.