گفتگو با قاسم معماری رئیس انجمن عکس شیراز

گفتگو با قاسم معماری رئیس انجمن عکس شیراز ;
آینده عکاسی در ایران مبهم و کمی ناامید کننده است.

قاسم معماری متولد1336 شیراز دیپلم طبیعی و انشالله تا چندی دیگر فوق دیپلم عکاسی خبری،بزرگ شده جنوب شهر،موسس انجمن عکس شیراز و شرکت هنری همرنگ،عضو پیشکسوتان بدمینتون فارس و فعلا رئیس انجمن عکس شیراز است.

– تا انجایی که می دانیم شغل شما چوب فروشی است ،چوب فروشی با عکاسی کردن شما منافاتی دارد یا نه؟

شغلم با علاقه ام هیچ سنخیتی با هم ندارند و از انجا که حرفه چوب فروشی بهتر زندگیم را تامین می کند به ان مبادرت می کنم.

– عکاسی را از چه زمانی اغاز کردید؟

عکس گرفتن و چاپ ان را در زمان نوجوانی انجام دادم و زمان خدمت سربازی سال 55 با دوربینRico 500 از محل خدمت عکاسی می کردم و زیر تخت تاریکخانه درست کرده بودم و چاپ می زدم(با کمک عکاس محله).اما به طور جدی از زمانی که با منصور صانع که در ان زمان:همکلاسی،هم خدمتی و همکار(نجار)بود.او دانشگاه تهران عکاسی قبول شد و مرا تشویق می کرد به عکاسی به طور جدی بپردازم.در ان زمان عضو انجمن عکس شیراز(در زمان مرحوم چهره نگار)شدم و به طور جدی شروع به کار کردم.

– کمی از تجربیات خود در زمینه عکاسی برایمان بگویید؟

تجربه به من یاد داد که دیدنی های زندگی را با خود حمل کنم و در قالب دوربین و فیلم ان را ثبت کرده و به خانه بیاورم.

– به نظرتان عکاسی هنری با عکاسی خبری به عنوان یک دانشجوی عکاسی خبری چه تفاوتی با هم دارند؟

عکاسی خبری خارج از محدوده هنری نیست،اما برای انجام عکاسی خبری باید فاکتورهای دیگر را در عکاسی به کار گرفت،مثل:قرار گرفتن در واقعه،چابکی و سرعت.

– نظرتان در مورد عکاسی جنگ چیست؟

عکاسی جنگ علاوه بر خصیصه هنری باید شحاعت و خطر را نیز جهت انجام کار به کار گرفت،اما عکاس باید در زمان حاضر شدن در میدان نبرد بدون طرفداری از جناح یا گروه خاص،رسالت خود که همانا نادرستی و مخرب بودن جنگ است را به تصویر بکشد.

– نظرتان در مورد کاوه گلستان چیست؟

عکاس واقع نگری بود که حکایت خود را از بی عدالتی های مختلف در قاب عکس با رشادت به دیگر انسان ها منتقل می کرد و در این راه جان خود را فدا کرد.

– انجمن عکاسان شیراز از چه زمانی تاسیس شد؟کمی از خلاقیت این انجمن برایمان بگویید؟

انجمن عکاسی در اوایل جنگ توسط اقای چهره نگار که از ابادان به شیراز امده بود تاسیس شد،اما بعد از ایشان دیری نپاید که تعطیل شد تا در سال 80-81 توسط جمعی از علاقه مندان از جمله اینجانب احیا شد و به انجمن عکس تغییر نام داد.
نوع فعالیت انجمن عکس:حمایت از عکاسان هنری،برپایی نمایشگاه،انجام work shop ،اموزش،برپایی جلسه های نقد و انجام اردو های عکاسی است.

– برایمان از عکاسان مورد علاقه تان بگویید؟

کلیه کسانی که باعلاقه و استعداد و پشتکار این هنر را دنبال می کنند مورد احترام هستند اما:منصور صانع،امید صالحی،کوهرنگ بهشتی،نیکول فریدنی،حسن سر بخشیان و حسن قائدی را که می بینم بیشتر مورد نظرم قرار می گیرند.

– از نظر شما 5 تا از عکاسان برتر جهان چه کسانی هستند؟

عکس ها و عکاسی هر روز تغییرات زیادی را شاهد است اما عکاسانی را که از قبل می شناسم و کار های بزرگی انجام دادند:
استیگلیتس: به خاطر خدمات زیادی که به هنر بودن عکاسی داشت.
کارتیه برسون: مطرح کردن لحظه های قطعی.
رابرت کاپا: شجاعت در حضور در صحنه های خطرناک.
جیمز نچوی: به همین دلیل اما در عصر حاضر.
رضا دقتی: عکاسی که ایران را در این راستا سر زبان انداخت.

– اینده عکاسی در ایران را چگونه می بینید؟

اینده عکاسی در ایران مبهم و کمی ناامید کننده است به دلیل اینکه عصر نوینی در تکنولوژی ایجاد شده است باعث ان شده که دیگران بدون اموزش و ایدئولوژی بتوانند به عکس گرفتن بپردازنند و به ان بسنده و کفایت کنند و در حالی که عکاسی فقط عکس گرفتن نیست،اگر بخواهیم عکاسی در زمره هنری باقی بماند باید برای ان ارزش قائل شویم و این مهم میسر نیست مگر عکاسان با درایت و مطالعه با ان مبادرت کنند.
عامل دیگر عدم پیشرفت عکاسی ،برخورد نامناسب جامعه با پدیده عکس است.

– نگاه شما به ایده به عنوان یک عکاس چیست؟

نگاه من،نگاه یک شکارچی به شکار است با تفاوت اینکه با او همدردی میکنم و برای او حق زندگی و بقا قائلم.

– چه چیز در کار یک عکاس باعث جذب مخاطب می شود؟

انتخاب مناسب سوژه، نوردهی مناسب، بکارگیری مبانی جهت بیان (نحوه بیان)

– رابطه عکاسی با صلح و امنیت جهانی را چگونه ارزیابی می کنید؟

رابطه عکاسی و عکس با امنیت جهانی:همین بس که گفته می شود با انشاء و عکس از ادی ادامز که یک افسر ویتنامی به سر یک چریک ویت کنگ شلیک می کرد تظاهرات انسان دوستانه بعد از ان منجر به پایان جنگ ویتنام شد.

– تفاوت عکاسی با تصویر سازی را در چه چیز می بینید؟

عکاسی با تصویر سازی تفائت فاحشی دارد که خیلی ها متوجه ان نیستند،عکس یک سند است که واقعیت را بازگو میکند،اما تصویر سازی از هر عامل بیرونی برای گویایی و انتقال هم استفاده می کنند.در تصویر ممکن است از عکس هم استفاده شود ولی ماهیت کلی ان عکس نیست.

– چه آرزویی دارید؟

ارزو دارم با فراق دل و بدون مشغله های دیگر دوربین را اویزه گردنم کنم و به نقاط مختلف کشور سفر کنم برای اینکه به من ارامش و وقار اهدا می کند.

– اگر به گذشته برگردید ایا باز هم عکاسی را انتخاب میکنید؟

بله چون عکاسی را از راه نقاشی تجربه کردم و به ان شدیدا دل بسته ام

برای اقای معماری و خانواده محترمشان ارزوی موفقیت و شادکامی داریم.

مصاحبه فوق توسط Negar68 (کاربر فعال تالار عکاسی) انجام گرفته است .

هرگونه کپی برداری ازین مطلب تنها با ذکر منبع (www.Daneshju.ir) و نام مصاحبه کننده (Negar68) مجاز میباشد .